Hoe kinderen wetenschap - en frisdranken - gebruiken om positieve Covid-tests te vervalsen
De deskundige manier om te zien of ingenieuze jongeren LFT-resultaten manipuleren
Jeff J Mitchell/Getty Images
Mark Lorch, hoogleraar wetenschapscommunicatie en scheikunde aan de Universiteit van Hull, over hoe je kunt zien of 'covid-positieve' jongeren gewoon verslaafd zijn
Kinderen zullen altijd sluwe manieren vinden om niet naar school te gaan, en de nieuwste truc is om nep een positieve Covid-19 laterale flow-test (LFT) frisdrank gebruiken. Dus hoe houden vruchtensappen, cola en slinkse kinderen de tests voor de gek en is er een manier om een nep-positief resultaat te onderscheiden van een echte? Ik heb geprobeerd erachter te komen.
Eerst dacht ik dat het het beste was om de claims te controleren, dus ik kraakte flessen cola en sinaasappelsap open en deponeerde toen een paar druppels rechtstreeks op LFT's. En ja hoor, een paar minuten later verschenen er twee lijnen op elke test, zogenaamd de aanwezigheid van het virus dat Covid-19 veroorzaakt.
Het is de moeite waard om te begrijpen hoe de tests werken. Als je een LFT-apparaat opent, vind je een strook papierachtig materiaal, nitrocellulose genaamd, en een klein rood kussentje, verborgen onder de plastic behuizing onder de T-lijn. Geabsorbeerd door de rode pad zijn antistoffen die zich binden aan het COVID-19-virus. Ze zijn ook gehecht aan gouden nanodeeltjes (kleine gouddeeltjes lijken eigenlijk rood), waardoor we kunnen zien waar de antilichamen zich op het apparaat bevinden. Wanneer u een test doet, mengt u uw monster met een vloeibare bufferoplossing, zodat het monster op een optimale pH blijft, voordat u het op de strip druppelt.
Valse positieve resultaten
Mark Lorch
De vloeistof zuigt de nitrocellulosestrip op en neemt het goud en de antilichamen op. Deze laatste binden ook aan het virus, indien aanwezig. Verderop op de strip, naast de T (voor test), bevinden zich meer antistoffen die het virus binden. Maar deze antilichamen zijn niet vrij om te bewegen - ze zitten vast aan de nitrocellulose. Als het rode uitstrijkje van goudgelabelde antilichamen deze tweede set antilichamen passeren, grijpen deze ook het virus vast. Het virus wordt dan aan beide sets antilichamen gebonden - waardoor alles, inclusief het goud, geïmmobiliseerd blijft op een lijn naast de T op het apparaat, wat wijst op een positieve test.
Gouden antilichamen die niet aan het virus zijn gebonden, gaan verder op de strip waar ze een derde set antilichamen ontmoeten, niet ontworpen om Covid-19 op te pikken, die vastzitten op de C-lijn (voor controle). Deze vangen de resterende gouddeeltjes op, zonder dat ze dat via het virus hoeven te doen. Deze laatste regel wordt gebruikt om aan te geven dat de test heeft gewerkt.
Zuurtest
Dus hoe kan een frisdrank het verschijnen van een rode T-lijn veroorzaken? Een mogelijkheid is dat de drankjes iets bevatten dat de antistoffen herkennen en eraan binden, net als aan het virus. Maar dit is nogal onwaarschijnlijk. De reden dat antilichamen in dit soort tests worden gebruikt, is dat ze: zijn ongelooflijk kieskeurig over waar ze zich aan binden. Er zitten allerlei dingen in het snot en het speeksel dat wordt verzameld door de uitstrijkjes die je uit de neus en mond haalt, en de antilichamen negeren deze puinhoop van eiwitten, andere virussen en overblijfselen van je ontbijt volledig. Ze gaan dus niet reageren op de ingrediënten van een frisdrank.
Een veel waarschijnlijkere verklaring is dat iets in de drankjes de functie van de antistoffen aantast. Er is een reeks vloeistoffen gebruikt, van vruchtensap tot cola, om de tests te misleiden, maar ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn zeer zuur. Het citroenzuur in sinaasappelsap, fosforzuur in cola en appelzuur in appelsap geven deze dranken een pH tussen 2,5 en 4. Dit zijn behoorlijk zware omstandigheden voor antilichamen, die zijn geëvolueerd om grotendeels in de bloedbaan te werken, met zijn bijna neutrale pH van ongeveer 7,4.
Het handhaven van een ideale pH voor de antilichamen is de sleutel tot de juiste functie van de test, en dat is de taak van de vloeibare bufferoplossing waarmee u uw monster mengt, die bij de test wordt geleverd. De cruciale rol van de buffer wordt benadrukt door het feit dat als je cola met de buffer mengt - zoals weergegeven in deze ontmaskering van de bewering van een Oostenrijkse politicus dat massale testen waardeloos is – dan gedragen de LFT’s zich precies zoals je zou verwachten: negatief voor Covid-19.
Dus zonder de buffer worden de antilichamen in de test volledig blootgesteld aan de zure pH van de dranken. En dit heeft een dramatisch effect op hun structuur en functie. Antilichamen zijn eiwitten, die bestaan uit aminozuurbouwstenen, die aan elkaar zijn bevestigd om lange, lineaire ketens te vormen. Deze kettingen vouwen zich op tot zeer specifieke structuren. Zelfs een kleine verandering in de ketens kan de functie van een eiwit dramatisch beïnvloeden. Deze structuren worden in stand gehouden door een netwerk van vele duizenden interacties tussen de verschillende delen van het eiwit. Negatief geladen delen van een eiwit worden bijvoorbeeld aangetrokken door positief geladen delen.
Maar in zure omstandigheden kan het eiwit wordt steeds positiever geladen . Als gevolg hiervan worden veel van de interacties die het eiwit bij elkaar houden verstoord, de delicate structuur van het eiwit aangetast en functioneert het niet meer correct. In dit geval gaat de gevoeligheid van de antilichamen voor het virus verloren.
Gezien dit zou je verwachten dat de zure dranken zouden resulteren in volledig blanco tests. Maar gedenatureerde eiwitten zijn kleverige beesten. Al die perfect geëvolueerde interacties die normaal het eiwit bij elkaar zouden houden, zijn nu verweesd en zoeken naar iets om aan te binden. Dus een waarschijnlijke verklaring is dat de geïmmobiliseerde antilichamen bij de T-lijn direct aan de gouddeeltjes blijven kleven als ze voorbij komen, wat het beruchte, door cola geïnduceerde vals-positieve resultaat oplevert.
Is er dan een manier om een nep-positieve test te herkennen? De antilichamen (zoals de meeste eiwitten) zijn in staat zich opnieuw te vouwen en hun functie terug te krijgen wanneer ze worden teruggebracht naar gunstiger omstandigheden. Dus ik probeerde een test te wassen die met cola met bufferoplossing was gedruppeld, en de geïmmobiliseerde antilichamen bij de T-lijn hervonden inderdaad hun normale functie en lieten de gouddeeltjes vrij, wat het echte negatieve resultaat van de test onthulde.
Boven, LFT met cola. Bodem, dezelfde LFT later gewassen met buffer
Mark Lorch
Kinderen, ik juich uw vindingrijkheid toe, maar nu ik een manier heb gevonden om uw bedrog te ontdekken, stel ik voor dat u uw sluwheid gebruikt om een reeks experimenten te bedenken en mijn hypothese te testen. Dan kunnen we uw resultaten publiceren in een peer-reviewed tijdschrift .
Mark Lorch , hoogleraar wetenschapscommunicatie en scheikunde, Universiteit van Hull
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel .
