The Ashes 2015: acht redenen waarom Engeland de urn terug won
Van het bezoek aan Nieuw-Zeeland tot de prachtige vangst van Ben Stokes, de belangrijkste momenten van de zomer
Ryan Pierse/Getty
Engeland heroverde The Ashes op nadrukkelijke wijze op zaterdag, terwijl ze de verfomfaaide slagmannen van Australië in minder dan een uur wegpoetsten om de overwinning en een 3-1 serie-overwinning te bezegelen met een innings en 78 runs op Trent Bridge.
Weinig mensen gaven Engeland hoop aan het begin van de zomer, maar ze hebben Australië overweldigd in een serie die tot nu toe slechts tien volledige speeldagen heeft gezien.
Hoe hebben ze het gedaan?
Nieuw-Zeeland komen roepen:
Na een gruwelijke WK-campagne en een minder dan inspirerende testreeks tegen West-Indië in het voorjaar, hadden maar weinig mensen zin in de kansen van Engeland in The Ashes. Engels cricket was in wanorde toen coach Peter Moores werd ontslagen en de bandwagon van Kevin Pietersen uit de hand liep. Maar, bizar genoeg, toen de actie begon tegen Nieuw-Zeeland zag Engeland er plotseling goed uit.
'Cricketfans zouden het glas moeten heffen op Brendon McCullum en zijn levendige Nieuw-Zeelandse toerploeg, want het zijn de Kiwi's die hebben geholpen een stervend team in Engeland nieuw leven in te blazen', schreef The Week in juni. 'Het onverschrokken merk cricket dat door de Kiwi's wordt getrapt, is overgewaaid op de Engelsen... Cricket in Engeland had een schok nodig en Nieuw-Zeeland heeft daarvoor gezorgd.'
Bayliss neemt het team mee naar Spanje:
De aanstelling van een Australiër om het Engelse team in The Ashes te leiden, deed de wenkbrauwen fronsen, en de eigenzinnige Trevor Bayliss nam het over met slechts twee weken voordat de serie begon. Hij erfde ook een team dat wonderen had verricht onder interim-coach Paul Farbrace. Welke invloed zou zijn komst op de groep hebben? Positief blijkt het.
De eerste actie van Bayliss was om de ploeg naar Spanje te brengen voor een trainingskamp. 'Het mag dan door de oppositie zijn afgeschreven als een 'vakantie', Engeland heeft herhaaldelijk het belang van de excursie benadrukt - zowel als een oefening om een band op te bouwen en, cruciaal, als een vangstkamp', zegt hij. De onafhankelijke .
De verbannen Kevin Pietersen is het daarmee eens. '[Peter] Moores heeft misschien wonderen gedaan met de ontwikkeling van sommige jongeren... Maar de sfeer die Farbrace en vervolgens Trevor Bayliss hebben gecreëerd, heeft diezelfde jonge spelers in staat gesteld om de volgende stap in hun ontwikkeling te zetten', schrijft hij in de Dagelijks telegram .
Ryan Harris stopt:
De ervaren zeeman moest aan de vooravond van de serie met pensioen gaan met langdurige knieproblemen. Volgens David Lloyd in de Dagelijkse mail de aankondiging blies 'de plannen van Australië wijd open'. Het betekende dat de selecteurs weinig andere keus hadden dan Mitchell Johnson naast Josh Hazlewood en Mitchell Starc te kiezen.
Het driemanschap ziet er op papier angstaanjagend uit, maar de drie Australische quicks kunnen het beste worden gebruikt in korte, scherpe perioden en geen enkele is een meester in het bowlen met een Engelse Duke-bal in Engelse omstandigheden. Harris zou voor meer controle en ervaring hebben gezorgd als de bal zijn glans had verloren.
Haddin laat Root vallen:
Op naar het echte cricket, en Engeland wankelde op 43-3 op dag één van de serie, Joe Root schoof zijn tweede bal naar de keeper Haddin, die een relatief gemakkelijke kans verzilverde. De Engelse batsman scoorde 134 en Engeland plaatste in totaal 430 en won de wedstrijd met 165 runs.
'Als hij het had gepakt, was Engeland misschien uitgeschakeld voor 120, verloor de eerste test, had Root misschien niet het vertrouwen gevonden voor zijn zomer vol heldendaden, had Haddin misschien niet aan de kant gelaten... Met zulke marges,' schrijft Alan Tyers van de Telegraaf .
Australië drop Haddin:
Haddin miste de tweede test nadat hij naar huis was gevlogen vanwege een noodgeval in de familie en reservekeeper Peter Nevill kreeg een debuut bij Lord's. Australië domineerde vanaf het begin van de wedstrijd en won met een gigantische 405 runs nadat Engeland in hun tweede innings vreselijk instortte.
Nevill presteerde solide, maar de terugkeer van Haddin bracht de selecteurs in een dilemma. De beslissing om bij Nevill te blijven, maakte een einde aan Haddin's testcarrière en coach Darren Lehmann zei dat dit de moeilijkste beslissing was die hij ooit had genomen. Voormalige spelers, waaronder Ricky Ponting, waren woedend. Inschrijven de Australische Ponting noemde Haddin het 'hart en de ziel' van het team en beweerde dat hij werd gestraft omdat hij zijn gezin op de eerste plaats zette.
De beslissing opende breuklijnen binnen het Australische kamp en verwijderde ook een moedig karakter, gevreesd door Engeland, uit het team.
Clarke vleermuizen bij Edgbaston:
Alastair Cook gaf achteraf toe dat hij ook als eerste zou hebben geslagen bij Edgbaston, maar de beslissing van Clarke mislukte vreselijk toen de wolken binnenkwamen en Jimmy Anderson, wicketless bij Lord's, liet de bal zingen in Birmingham. Hij nam zes wickets toen de Aussies werden uitgevuurd voor 136 en Engeland eindigde de eerste dag met slechts drie runs achter.
De thuisploeg drukte hun voordeel naar huis en won de Test door acht wickets binnen drie dagen om een 2-1 reekslood te nemen.
Ben Stokes vangt Voges:
Testteams komen vaak in de problemen, maar weinigen worden uitgeschakeld voor 60. Negen van de tien keer wordt het momentum van een ineenstorting gestopt. En met Australië op 21-4 wisten kapitein Clarke en veteraan Adam Voges dat ze als laatste van de gespecialiseerde batsmen het schip moesten stabiliseren en opnieuw moesten opbouwen.
Maar toen Voges opnieuw een slechte worp van Stuart Broad binnenhaalde, produceerde Ben Stokes een verbluffende vangst bij de vijfde slip om de onderbuik van Australië bloot te leggen. De allrounder pakte op de een of andere manier de bal toen deze hem eenmaal was gepasseerd en klampte zich vast. De verbaasde blik op Broads gezicht zei alles.
Het was het tegenovergestelde van Haddins druppel Wortel. Het moment zorgde voor meer wind in de zeilen van Engeland en liet Australië leeglopen en 21-5 werd 60 all out, en daar is geen herstel van.
De aantrekkingskracht van de IPL:
De overwinningen van Engeland in de laatste twee Tests zijn te danken aan duivelse Australische slagbeurten. Ze mogen dan wel worden gecoacht door Lehmann, een voormalig getrouwe van de Engelse county-scene, maar het is duidelijk dat de meeste Australische batsmannen geen bewegende bal kunnen spelen en weinigen hebben de intentie om te leren.
Het gebrek aan techniek is gemakkelijk te verklaren, zegt Scyld Berry van de Telegraaf . 'Jonge Australische slagmannen... kijk waar het geld is. Maar het staat niet in een contract van £ 80.000 voor een seizoen lang. Het is in de Indian Premier League en de Big Bash. Ze kunnen veel meer verdienen met het slaan van een witte bal dan met het beheersen van de rode.'
