Australian Open-heat: zijn tennissterren krijgers of watjes?
Spelers komen in opstand bij een hitte van 42C, terwijl de temperatuur de mannen van de jongens onderscheidt
2014 AFP
CONTROVERS over de omstandigheden op het Australian Open-tennis blijft woeden, nu meer spelers hun bezorgdheid uiten over de verzengende hitte in Melbourne. Andy Murray was een van degenen die een standpunt innam toen hij de organisatoren beschuldigde van het in gevaar brengen van de gezondheid van spelers, en zelfs levens, door te weigeren het spel te stoppen, ook al hebben de temperaturen de 42 graden bereikt. Na zijn wedstrijd op dinsdag zei de Wimbledon-kampioen dat de beslissing om het spel door te laten gaan, de sport 'verschrikkelijk' maakte. Hij maakte zich vooral zorgen over de spelers die betrokken waren bij lange wedstrijden en de minder gevierde concurrenten die in direct zonlicht op buitenbanen speelden. De omstandigheden lijken zeker hun tol te hebben geëist. De Dagelijks telegram meldt dat het totaal van negen pensioneringen in de eerste ronde gelijk is aan een record dat is behaald op de US Open van 2011. Dat is niet de enige parallel met het toernooi van 2011 in New York. Toevallig was Flushing Meadow drie jaar geleden het toneel van de laatste grote opstand van spelers, toen spelers als Murray, Rafa Nadal en Andy Roddick klaagden dat ze werden gedwongen om in gevaarlijke omstandigheden te spelen. Bij die gelegenheid was het probleem gladde banen, met spelers die strijden in de regen en op natte oppervlakken, terwijl de organisatoren probeerden de tijd in te halen die verloren was gegaan door het weer. De omstandigheden waren misschien anders, maar de opmerkingen van Nadal drie jaar geleden zouden evengoed van toepassing kunnen zijn op de huidige situatie. 'We zijn niet beschermd. Er is veel geld bij de Grand Slams, maar wij maken deel uit van de show. Daar werken ze gewoon voor en niet voor ons', zei Nadal. 'Ik weet dat de fans er zijn, maar de gezondheid van de spelers is belangrijk.' Maar worden moderne tennissterren gedwongen lijf en leden op het spel te zetten, of gedragen ze zich als prima donna's? 'Hoewel het gemakkelijk is om te denken dat extreme temperaturen tot levensbedreigende situaties kunnen leiden', schrijft Michael Davison, een sportarts, in de Telegraaf . 'Het lijkt ondenkbaar dat ervaren organiserende en medische teams in Melbourne dit zouden laten gebeuren.' De kerntemperaturen van spelers kunnen 'gevaarniveaus bereiken waarbij krampen, flauwvallen en braken optreden', waarschuwt hij, en hittestress kan andere fitnessproblemen aan het licht brengen. Maar de 'langdurige effecten van deze symptomen zijn vaak minimaal, zolang de kerntemperatuur maar snel en effectief wordt verlaagd'. De spelers moeten stoppen met klagen, zegt Kevin Mitchell in de bewaker , die suggereert dat de hitte de mannen van de jongens zou kunnen scheiden, figuurlijk. 'Veel mensen betalen goed geld om naar deze topsporters te kijken en ze verwachten terecht 100 procent inzet van hen. En, het moet gezegd, sommige spelers zijn niet traag om een uitweg te zoeken.' Degenen die zich terugtrekken, lijken altijd degenen te zijn met weinig kans om ver in de competitie te komen, voegt hij eraan toe. 'Zouden ze liever in een winkel werken – of op de eerste dag van een slam een nogal grote verliezerscheque ophalen? Je kunt het niet op alle manieren hebben.' Niet iedereen is het daarmee eens. De Australian Open-kampioen van 1978, Chris O'Neil, herinnert zich, ook in de Voogd , de effecten van spelen in extreme hitte die 'lang nadat de wedstrijd voorbij was, met hevig braken, delirium en desoriëntatie die tot in de nacht aanhielden' aanhielden'. Hij is het eens met klachten dat de omstandigheden 'onmenselijk' zijn geweest. Hij wijst erop dat moderne hardcourtbanen, in tegenstelling tot gras, de hitte weerkaatsen en het opnemen tegen degenen die teruggrijpen op de 'oude tijd' toen hitterisico nog ongehoord was. 'Het spel was niet hetzelfde, het oppervlak was niet hetzelfde en het fysieke niveau was niet hetzelfde', stelt hij. 'Het is alsof je zegt dat roken geen gevaar voor je gezondheid is, omdat iedereen dat vroeger ook deed.' En de inzet is hoog. 'De dag dat iemand op de rechtbank omkomt... zullen we ons afvragen of de ambtenaren zich hebben vergist aan de kant van de duivel,' zegt Neil Harman van De tijden .
